woestijn deel 1: Vliegtuigen :D

Jemig de pemig. ik zit op het tussenstation genaamd Istanbul. Hier heb ik 3 toffe mensen aan de bar ontmoet en een koffie en een snicker getrakteerd gekregen van een iets te vrijgevige local.
Met meer detail: Ik wacht op mijn overstap vlucht. Ik heb al een uur gedood en moet liefst 4 uur zien te doden.
Ik heb zonet al een de Turkse local met gebrekkig engels moeten verbieden om nog meer lekkers voor me te kopen ;p. Misschien had ik nooit de koffie van hem moeten aannemen maar he, we waren beidde toe aan een praatje geloof ik gezien ik niet nog langer me kon amuseren met een mtv programma op het beeldscherm tegenover me en hij aan de zelfde tafel verveeld naar zijn phone zat te turen. Dus tja. ik gooide het tegen het einde van het intermezzo over de boeg van benen strekken en Nederlanders zoeken, En heb me toen met een iets te groot biertje aan de bar van een sport cafe gezet.Onder het mom ff bijkomen en open staan voor echt gekke dingen. Ik merkte dat dat werkte, want ik ontmoete hele leuke leeftijdsgenootjes waarmee we het zowel over de \effecten en het belang van gezond eten hebben gehad en uitgebreid over het verrasend aggressieve terratorium gedrag van egels.
Ja je leest het goed, egels ^^

Geinspireerd en opgeladen door dit al, en nog 2 andere gesprekken met een vise president van afrika!! who new! en een fotografe die graag hele enge spinnen fotografeerd, ging ik het vliegtuig in.


oja ik deed ook nog een helden daad! Ik kwam ondanks mijn licht alcoholische toestand erachter dat mn mobieltje een uur achterliet op de turkse tijden. en heb hiermee ook de overstap van één van mn gespreks partners gered, anders was ze vast en zeker te laat gekomen. Ik wist niet dat ik zo scherp kon blijven onder al die invloed en prikkels ;p. Super trots ging ik naar mn gate!

toen ik naar mijn gate liep moest ik plots denken aan wat 1 van hen had gezegd over ouder-kind realties en ook ik moest plotseling nadenken over mijn eigen en ben ondanks de hoge sms kosten wat lieve dingen naar pa en ma gaan sturen. wat resulteerde in een zwaar bezorgde ik, omdat ze maar niks terugstuurden heb hen toen maar wakker gebeld. toen kon ik eindelijk gerust dat vliegdoosje in.voor mn gevoel sliep de hele wereld behalve ik :D (lees; de koffie van de local plus het biertje op een leegige maag met een chaotische start van hier tot ginder, had zeker zijn effecten op me het leek alsof er wel 2 dagen voorbij waren gegaan tijdens deze 5 uur durende overstap ^^ ookal het stukje zelfinzicht en reflectie dat ik pas in de woestijn had verwacht, kon ik grinnikend nu al half afstrepen ;p ) Later in de vakantie zou ik weer een koffie te veel drinken.. maar dat verhaal is voor later...